Relacja Pielgrzyma - Dzień Dziewiąty - 44 Warszawska Akademicka Pielgrzymka Metropolitarna - Grupa biało-żółta

Hasło: 'Idę do Ojca' Dzień dziewiąty - 13 sierpnia (wtorek)

Ewangelia (Mt 18, 1-5. 10. 12-14)
Godność dzieci. Przypowieść o zabłąkanej owcy

Uczniowie przystąpili do Jezusa, pytając: «Kto właściwie jest największy w królestwie niebieskim?» On przywołał dziecko, postawił je przed nimi i rzekł:

«Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Kto się więc uniży jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebieskim. A kto by jedno takie dziecko przyjął w imię moje, Mnie przyjmuje.

Baczcie, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych; albowiem powiadam wam: Aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie.

Jak wam się zdaje? Jeśli ktoś posiada sto owiec i zabłąka się jedna z nich, to czy nie zostawi dziewięćdziesięciu dziewięciu na górach i nie pójdzie szukać tej, która się błąka? A jeśli mu się uda ją odnaleźć, zaprawdę, powiadam wam: cieszy się nią bardziej niż dziewięćdziesięciu dziewięciu tymi, które się nie zabłąkały.

Tak też nie jest wolą Ojca waszego, który jest w niebie, żeby zginęło nawet jedno z tych małych».

Dzisiaj jest dziewiąty dzień pielgrzymowania, przedostatni dzień naszej drogi do Jasnej Góry. Zostało nam kilkanaście kilometrów, a przez ten czas przypomnieliśmy sobie wiele ważnych kwestii podczas zgłębiania wiedzy o Mszy Świętej.

Poznaliśmy, że Pan Bóg jest zawsze z nami i czuwa nad każdym z nas. Zrozumieliśmy, jak istotne jest wyznawanie swoich grzechów i przyjęcie postawy pokory, aby pycha nie oddzieliła nas od Pana Boga. Uświadomiliśmy sobie, jak bardzo potrzebujemy Jezusa do zbawienia.

Przypomnieliśmy sobie, jak ważne jest Słowo Boże, które kieruje nas do działania i realizacji naszej misji oraz powołania. Nauczyliśmy się, że musimy ofiarować nasze życie dla Boga i innych, aby zachować je na życie wieczne.

Zrozumieliśmy też wartość dziękczynienia. Powinniśmy dziękować za wszystko - od drobnych codziennych rzeczy po te trudne wydarzenia, bo wszystko dzieje się zgodnie z Bożym planem, który jest najlepszy dla nas.

Poznaliśmy tajemnicę ostatniej wieczerzy, czyli ustanowienie Eucharystii i jej znaczenie w naszym życiu. Uświadomiliśmy sobie radość bycia dziećmi Bożymi i to, że zawsze możemy powrócić do dobrego Ojca, który z radością przyjmie nas w swoje ramiona.

Przypomnieliśmy sobie również, jak bardzo potrzebujemy karmienia się chlebem duchowym, takim jak Komunia Święta oraz jak ważny jest stan łaski uświęcającej. To osiągamy poprzez sakrament pokuty i pojednania.

Dzisiaj skupiamy się na słowach: „Pokój zostawiam Wam, pokój mój wam daję.”(J 14, 27) Po zmartwychwstaniu, gdy Jezus pojawił się wśród zamkniętych apostołów, pierwsze słowa, które wypowiedział, to właśnie te o pokoju. Jezus jest naszym pokojem; jeżeli trwamy w Nim, to trwamy w pokoju.

W tych słowach pokój jest utożsamiony z Duchem Świętym, co jest kluczowe dla naszego duchowego życia. W sytuacjach strachu, zwątpienia czy zmartwień powinniśmy zwracać się do Chrystusa, który daje nam pokój serca.

Kiedy ostatnio czułem strach czy zwątpienie z powodu wiary? 
Co zrobiłem, aby pokonać ten strach? 
Może ciągle mam z tym problemy? Może warto wrócić się do Jezusa, który jest źródłem pokoju.

Dzisiaj jest dziewiąty dzień naszej pielgrzymki. Wielu z nas czuje radość, bo jesteśmy już bardzo blisko celu, ale jednocześnie smutek, ponieważ to wyjątkowe doświadczenie wspólnego pielgrzymowania dobiega końca. Mimo wszystko było to bardzo wartościowe przeżycie.

Dzień rozpoczął się od pobudki z naszą firmową piosenką o namiotach, którą zaśpiewali nasi porządkowi. Następnie wyruszyliśmy do Garnka, przechodząc przez miejscowość Borowa. Tam o godzinie 9:30 uczestniczyliśmy w Mszy Świętej, podczas której można było podjąć Duchową Adopcję dziecka poczętego. Duchowa Adopcja to modlitwa w intencji dziecka zagrożonego aborcją, która trwa 9 miesięcy i polega na codziennym odmawianiu jednej dziesiątki różańca (jednej z tajemnic) oraz specjalnej modlitwy za dziecko i jego rodziców.

Po Mszy Świętej jedna z grup rozpoczęła spontaniczny taniec, co było wyrazem radości, jaką pielgrzymi przeżywają, będąc tak blisko celu. Następnie udaliśmy się do Rzek Małych na obiad, a potem kontynuowaliśmy marsz do Kłobukowic. W Kłobukowicach znajduje się okazały, eklektyczny pałac z ośmioboczną, majestatyczną wieżą. Po upadku Powstania Warszawskiego, z zniszczonej Warszawy trafiło tam około 2000 dzieci, które potrzebowały schronienia.

Dzisiejszy dzień zakończyliśmy w Jaskrowie, przemierzając łącznie 28 km.